Hebreeën 6:1-2 "Leg het fundament van opstanding der doden ..."

Eeuwigheid is niet tijd die eindeloos duurt, maar het is de natuur wijze van Gods eigen wezen, het is het ongeschapen gebied waarin God zelf bestaat.Tijd is een begrip dat verbonden is aan onze huidige wereldorde. De begrippen "tijd" en "ruimte" zijn voor de mens niet los van elkaar te zien.God bracht door een soevereine daad de samenhang van ruimte en tijd tot aanzijn, tezamen met de huidige wereldorde. Hij zal door een toekomstige soevereine daad deze huidige wereldorde met zijn samenhangend geheel van ruimte en tijd laten ophouden te bestaan.

Iedere ziel die de drempel van de eeuwigheid overschrijdt wacht volgens de Bijbel:

• de opstanding der doden (pijler 6)
  1 Corinthe 15:22 "Want evenals in Adam allen sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden".
  Uitzondering: degene die niet sterft hoeft ook niet opgewekt te worden.
  Voorbeeld: al de ware christenen die leven wanneer Christus terugkomt om zijn Gemeente te halen zullen niet sterven.
• het eeuwige oordeel (pijler 7)
  Hebreeën 9:27 "En zoals het de mensen beschikt is, éénmaal te sterven en daarna het oordeel...".

De wederopstanding van het lichaam gaat aan het laatste oordeel vooraf, omdat de mens de dingen bij God moet verantwoorden die hij in zijn lichaam gedaan heeft 2 Corinthe 5:10.

Het OT voorzegt op vele plaatsen dat:

1. Christus uit de dood wordt opgewekt;
2. de gelovigen deel zullen hebben aan Zijn opstanding;
3. de goddelozen ook zullen opstaan en wel om oordeel en straf te ondergaan.

Hosea 6:1-3 is in dit verband een prachtige profetie:

"Komt, laat ons wederkeren tot de Here! Want Hij heeft ons verscheurd, en zal ons helen, Hij heeft geslagen, en zal ons verbinden.
Hij zal ons na twee dagen doen herleven, ten derde dage zal Hij ons oprichten, en wij zullen leven voor zijn aangezicht. Ja, wij willen de Here kennen, ernaar jagen Hem te kennen. Zo zeker als de dageraad is zijn opgang. Dan komt Hij tot ons als de regen, als de late regen, die het land besproeit".

Deze profetie heeft niet alleen betrekking op de opstanding van Christus, maar uit de hier gebruikte woorden "ons" en  "wij" blijkt dat een ieder die aan de voorafgaande oproep gehoorzaam is, opgericht / opgewekt zal worden. Hosea voorzegt zelfs al, dat de opstanding van Christus gevolgd wordt door "de regen", dat is de uitstorting van de Heilige Geest.

De heiligen van het oude verbond zagen gelovig uit naar het verzoeningsoffer, terwijl de heiligen van het nieuwe verbond gelovig terugzien op de historische feiten van Christus' dood en opstanding. Al deze heiligen zullen deel hebben aan "de opstanding der rechtvaardigen", omdat zij allen in het verzoeningsoffer van Christus geloofden en geloven.

Soorten opstanding:

• tot leven of tot oordeel Johannes 5:29;
• tot eeuwig leven of versmading Daniël 12:2;
• voor rechtvaardigen of voor goddelozen Hebreeën 6:2.
  
  

De drie fasen van wederopstanding

Deze fasen worden genoemd in 1 Corinthe 15:22-24

"Want evenals in Adam allen sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden. Maar ieder in zijn eigen rangorde:

1. Christus als eersteling, vervolgens,
2. die van Christus zijn bij zijn komst,
3. daarna het einde, wanneer Hij het koningschap aan God de Vader overdraagt, wanneer Hij alle heerschappij, alle macht en kracht onttroond zal hebben".
   
   

Bijlage B geeft hieronder deze 3 fasen chronologisch weer.

Opstanding fase I: Christus als eersteling (zie Bijlage B hierboven)

Jezus werd als enkeling begraven, maar Hij stond op met de lichamen van vele ontslapen heiligen Mattheus 27:52. Zijn dood, begrafenis en opstanding met vele gestorven heiligen maakt het type van de eerstelingen volmaakt. De eerstelingen van de opstanding vormen het teken dat alle gelovigen zullen opstaan om eeuwig te leven.

Wat gebeurde er zoal tussen Christus' dood en opstanding:

• Christus gaf Zijn geest over aan Zijn Vader:
• Christus werd in het graf gelegd;
• Christus' geest daalde af naar het dodenrijk;
• Christus daalde op de dag van Zijn kruisdood eerst af naar de bewaarplaats van de rechtvaardige, heengegane geesten (dat is dus dat deel van de Hades dat Paradijs of Abrahams schoot wordt genoemd);
• Christus heeft waarschijnlijk de berouwvolle moordenaar verwelkomd;
• Christus daalde na het bezoek aan het Paradijs verder af in het dodenrijk naar de plaats van de goddeloze geesten;
• Christus predikte tot de goddeloze geesten uit de dagen van Noach (dat is het tijdperk voor de zondvloed);
• Christus' prediking is vrijwel zeker een proclamatie geweest;
• Christus steeg na de uitvoering van dit deel van Gods plan weer op naar de huidige tijdelijke wereld;
• Christus' dode lichaam werd gelijktijdig en verenigd met Zijn geest en ziel;
• Christus' lichaam in het graf was niet onderhevig aan ontbinding;
• Christus' geest daalde in het dodenrijk neer voor een periode niet langer dan tussen Zijn dood en wederopstanding.

Na Christus' dood en opstanding heeft het dodenrijk nog maar één soort bewaarplaats, die uitsluitend bestemd is voor de goddeloze geesten: de hel. De rechtvaardigen gaan nu door het werk van Christus rechtstreeks naar de hemel.

N.a.v. Handelingen 7:56 + 2 Corinthe 5:6-8 kunnen we concluderen:

• als de geest van de gelovige in zijn lichaam is, dan kan deze niet in de zéér directe tegenwoordigheid van God zijn;
• als de geest van de gelovige bij de dood vrijkomt van het lichaam, dan heeft deze direct toegang tot de tegenwoordigheid van God.

Het patroon van de wederopstanding van alle mensen wordt aangegeven door de opstanding van Christus. Christus zelf bewijst na Zijn opstanding duidelijk aan Zijn discipelen dat Zijn opstandingslichaam hetzelfde is als vroeger Lucas 24:39-40 + Johannes 20:27.

"De wederopstanding van het lichaam"  gebeurt in een oogwenk. Zij brengt het oorspronkelijke lichaam weer samen met de ziel en de geest. Vanaf dat moment zal het lichaam niet langer onderworpen zijn aan de beperkingen die het nu kent.

Opstanding fase II: die van Christus zijn bij Zijn komst (zie Bijlage B hierboven)

De Grieks Bijbel vertaalt het woord "komst" in dit gedeelte van de Bijbel met "parousia". Dit woord duidt altijd op de tweede komst van Christus. De komst waarbij Christus Zijn Gemeente tot Zich neemt.

Fase II is de fase van "de opstanding der rechtvaardigen", een fase die rechtstreeks in verband staat met de wederkomst van Christus.

Wie de ware gelovigen zijn weet alleen de Here. Het zijn in ieder geval mensen, die "van de ongerechtigheid afstaan" 2 Timotheus 2:19 (SV) en die "het vlees met zijn hartstochten en begeerten hebben gekruisigd" Galaten 5:24.

ad 1. Hij komt de ware Gemeente / Zijn Bruid halen

Het Lichaam wordt verenigd met het Hoofd. Deze samensmelting vindt plaats doordat

• de gestorven gemeenteleden zullen opstaan uit de dood;
• de dan in leven zijnde gemeenteleden een directe verandering in hun lichaam zullen ondergaan.

ad 2. Hij komt Israël redden

Zij die de grote verdrukking overleefden, zullen Jezus al Messias erkennen en met God verzoend worden.
Het globale verloop van fase II, "de opstanding der rechtvaardigen" blijkt o.a. uit 1 Thessalonicenzen 4:13-18 en 1 Corinthe 15:51-52.

Samenvattend gebeurt het volgende in fase II:

• er zullen drie dramatische klanken gehoord worden:
  
  • Jezus roept zelf de rechtvaardigen uit de dood Johannes 5:28,29, pas in een latere fase volgen de goddeloze doden;
  • een aartsengel zal roepen;
  • een bazuin zal klinken, dit is het signaal voor geheel Gods volk om zich bij de nederdalende Christus te voegen;
  • alle ware gelovigen die gestorven zijn, worden opgewekt;
• alle ware gelovigen die op dat moment op aarde leven zullen een onmiddellijke, bovennatuurlijke verandering in hun lichaam ondergaan;
• al deze rechtvaardigen worden in een oogwenk (* harpazo = "korte, snelle ingreep") opgeheven in de lucht (*aer = "lagere lucht") om met de Heer verenigd te worden;
• de komst van Christus zal (ook) voor de Gemeente als de komst van een dief zijn qua onverwacht moment; Hij is echter géén dief want Hij neemt alleen weg wat Hem toebehoort;
• de opgenomen gelovigen ontvangen een onsterfelijk lichaam.
  
  

De eerste opstanding of de totale opstanding der rechtvaardigen (zie Bijlage B hierboven)

Uit bijlage B blijkt dat deze fase een nog langere periode omvat dan fase I en II samen.
"De eerste opstanding of totale opstanding der rechtvaardigen" ving aan, op het ogenblik dat Christus opstond uit de dood en duurt voort tot en met het moment dat de martelaren uit de grote verdrukking opstaan. Dit laatste moment gaat kort vooraf aan het millennium Op.20:4-6.

De periode van "de eerste opstanding of de totale opstanding der rechtvaardigen" kent minimaal vier gebeurtenissen:

• de reeds plaatsgevonden gebeurtenis dat Christus met vele oudtestamentische heiligen als "de eerstelingen" werden opgewekt;
• de toekomstige gebeurtenis dat al degene die van Christus zijn bij Zijn komst, Hem tegemoet zullen gaan in de lucht;
• de toekomstige gebeurtenis dat de twee getuigen uit de grote verdrukking, na drie en halve dag openbare dood, opgewekt zullen worden om in een wolk ten hemel te varen;
• de toekomstige gebeurtenis dat de overige martelaren uit de grote verdrukking zullen worden opgewekt, om met Jezus en de andere heiligen in het millennium te regeren.

Tijdens het millennium is Jeruzalem het centrum van Christus' regering op aarde. In deze periode is satan gevangen in de afgrond. Aan het einde van het 1000-jarig rijk wordt satan nog een korte tijd losgelaten Openbaringen 20:1-3. Het hoogtepunt van satans rebellie zal dan blijken uit een poging om Jeruzalem aan te vallen. God zelf zal deze opstand met vuur neerslaan, waarna satan voor eeuwig in de poel des vuurs zal worden geworpen Openbaringen 20:7-10. Het beest uit de zee (de antichrist) en het beest uit de aarde (de valse profeet) bevinden zich daar al vanaf het begin van het millennium.

Opstanding fase III: daarna het einde (zie Bijlage B hierboven)

Deze fase start aan het einde van het 1000-jarig rijk en wordt ook wel de "tweede of laatste opstanding" genoemd.
Christus zal in deze tijd Zijn Koninkrijk vrijwillig aan de Vader overdragen en de Vader zal dan alle vijanden aan Christus hebben onderworpen 1 Corinthe 15:28. Volgens 1 Corinhe 15:26 is de laatste vijand die onttroond wordt de dood. Dan wordt "de bedeling van de volheid der tijden" ingeluid Efeze 1:9-10, wat de climax en voltooiing van Gods plan van vele eeuwen vormt.

Tijdelijke en definitieve verblijfplaats van de mens na het sterven

In Thessalonicenzen 5:23 staat, dat de mens uit een geest, een ziel en een lichaam bestaat. Ook uit Hebreeën 4:12 kunnen we dit opmaken.
De "drieënige mens" is geschapen naar het beeld van de "drieënige God" Genesis 1:26. De geest en de ziel van de mens vormen samen het immateriële deel van de mens, terwijl het lichaam het materiële deel omvat. Bij de dood worden de geest en de ziel losgemaakt van het aarden vat, het lichaam.

Het soort verblijfplaats van de menselijke geest, vanaf zijn lichamelijke dood tot aan het moment van de wederopstanding van zijn lichaam, wordt bepaald door het soort categorie waartoe hij heeft behoord.

Over de toestand van de menselijke geest na zijn lichamelijke sterven tot aan de wederopstanding van zijn lichaam zijn 2 feiten te noemen:

1. er is een onoverbrugbare kloof tussen de verblijfplaatsen van de rechtvaardige geesten en die van de goddeloze geesten;
2. vóór de dood en opstanding van Jezus was de toestand van de rechtvaardige anders dan daarna.

Het dodenrijk, ook wel genoemd Sheol of Hades, is een tijdelijke verblijfplaats voor heengegane geesten, voorafgaand aan hun definitieve opstanding en veroordeling. Vóór Christus' dood en opstanding ging een heengegane geest altijd naar het dodenrijk (is naar de lagere wereld). In deze periode kende het dodenrijk twee soorten bewaarplaatsen, te weten:

1. een plaats voor rechtvaardigen,
2. een plaats voor goddelozen.

ad 1. Een plaats voor rechtvaardigen

Deze plaats wordt ook wel het "Paradijs" of "Abraham's schoot" genoemd. Het is een plaats van rust en troost, hoewel men nog ver verwijderd is van de directe tegenwoordigheid van God. Op deze plek bevond b.v. Lazarus zich.

ad 2. Een plaats voor goddelozen

Dit is "de Hel", een plaats van kwellingen. Hier bevond zich b.v. de rijke man. Tussen "Hel" en "Paradijs" bestaat een onoverbrugbare kloof.

Bijlage D geeft hieronder voor zowel rechtvaardigen als goddelozen via het licht blauwe kader van de tijdslijn weer:

• de tijdelijke verblijfplaats van respectievelijk de GEEST en de ZIEL na zijn sterven en:
• de definitieve verblijfplaats van de COMPLETE mens.

"De tweede dood" is de plaats van definitieve, eeuwige verbanning uit Gods tegenwoordigheid en wordt ook wel genoemd "de poel des vuurs" of "Gehenna". Het is de plaats voor o.a. alle onrechtvaardigen. Men verblijft er met zijn gehele persoonlijkheid, d.w.z. met zijn geest, ziel en lichaam. In het lichaam doet de mens goede en / of slechte daden, daarom zal men in die hoedanigheid ook voor God moeten verschijnen.

We hebben al gezien dat vóór het millennium, zowel de oudtestamentische als nieuwtestamentische gelovigen opgewekt zullen worden om bij hun Heer te zijn. We mogen dan ook aannemen dat de meeste mensen, die aan het einde van het millennium worden opgewekt, zondige ongelovige mensen zijn.

Over de opgestane rechtvaardigen aan het begin van het millennium zegt Johannes in Openbaringen 20:4 "zij leefden" (SV).
De opgestane personen aan het einde van het millennium noemt hij echter in Openbaringen 20:12 "de doden". Lichamelijk zijn deze laatstgenoemden dus wel opgestaan, maar geestelijk zijn ze nog steeds dood voor God. Zij worden dan ook naar de definitieve poel des vuurs verwezen.

Over De Dood en Het Dodenrijk (= Hel)
De Dood is de toestand die volgt na het leven en waardoor de geest wordt gescheiden van het lichaam. De Dood is echter ook een persoon volgens Openbaringen 6:8. Het is een engel van satan die iedere geest van een gestorven onrechtvaardige opeist.

Een degelijke dubbele betekenis is ook van toepassing op Het Dodenrijk, ook wel genoemd Sheol of Hades. We zagen reeds eerder dat Het Dodenrijk de tijdelijke verblijfplaats voor heengegane geesten is, maar het is tevens een engel van satan die De Dood op de hielen volgt. Het Dodenrijk neemt het bezit van de geesten die door De Dood zijn opgeëist over. Uiteindelijk zullen ook De Dood en Het dodenrijk in de poel des vuurs worden geworpen Openbaringen 20:14.

Prijst God! De ware gelovigen komen nooit onder de heerschappij van deze twee satanische engelen Johannes 8:51.

Over het soort opstandingslichaam dat wordt opgewekt

We spreken over "de opstanding van het lichaam", omdat het lichaam dat wordt opgewekt, hetzelfde is als dat van het lichaam dat gestorven is. Wel ondergaat het lichaam van de ware gelovige bij de opstanding definitieve en geweldige veranderingen.

Ook in de aard en helderheid van de opgewekte lichamen onderling zullen er verschillen zijn Daniël 12:2-3.
Verder zijn in dit verband de Schriftgedeelten Filippenzen 3:20-21, 1 Johannes 3:2 en 1 Corinthe 15:47-52 vermeldenswaardig. In deze gedeelten lezen we onder meer dat ons vernederde lichaam gelijkvormig zal zijn aan Christus' verheerlijkt lichaam en dat ons huidige lichaam gelijk is aan Adam.

Over het opstandingslichaam van Christus is te zeggen dat het verschijnen en verdwijnen kan zoals Hij wil. Ook kan het door gesloten deuren gaan, in verschillende vormen op verschillende plaatsen verschijnen en naar de hemel opvaren en weer terugkeren. Zo zal het opstandingslichaam van de gelovige dus ook zijn.

Over het opstandingslichaam van de ongelovigen wordt niets gezegd in de Bijbel. Wel weten we dat deze categorie wordt opgewekt om veroordeeld en bestraft te worden.

Er zijn drie belangrijke redenen voor de leer van de opstanding

1. de opstanding van Christus bewijst, dat Jezus de zondeloze Zoon van God is Romeinen 1:4;
2. de opstanding van Christus maakt de berouwvolle zondaar rechtvaardig Romeinen 4:25 en brengt hem behoud Romeinen 10:9:
3. de opstanding uit de doden is voor christenen het allerbelangrijkste doel om na te streven Filippenzen 3:10-12.

Tot slot van deze pijler 6
Filippenzen 3:10-12 "Dit alles om Hem te kennen en de kracht zijner opstanding en de gemeenschap aan zijn lijden, of ik, aan zijn dood gelijkvormig wordende, zou mogen komen tot de opstanding de doden. Niet dat ik het reeds verkregen zou hebben of reeds volmaakt zou zijn, maar ik jaag ernaar, of ik het ook grijpen mocht, omdat ik ook door Christus Jezus gegrepen ben".